第102頁(第2/2 页)
:
「任澄永遠改劇本的,也要我們的命。」
安邦頑皮地一笑:
「三十六著,走為上著。有順風車搭不搭?」
「公司有安排司機接送你。」李頎說。
「我知道。」安邦說:「但送去同一個地方就不必開兩部車子。」
李頎一心去找盛世華,反正她病他又累,抱著她一塊兒睡覺正好,當然不想程安邦跟著去。
安邦念著世華,到底是他令到她不開心,何況她病了,要是他不去看她,她會更難受。
「好,各坐各的車子,不過請讓我先到一步,問候了嫂子你再上去。」安邦哪管李頎信不信,總之先進去為上著。
李頎說:
「給你三分鐘。」
安邦說:
「你討得大便宜了,你給我三分鐘,我給你一整天!」
安邦溜了上車,又溜了下來,對李頎說:「等我一會兒,我漏了劇本在化妝間。」hr
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。