第8頁(第2/2 页)
絢麗的顏色在天際錯開,然後她對上一張模糊側臉。
好友怔愣一秒,搖頭說她是痴心妄想。
回國後,幽深而無盡頭的街頭,雨聲沉悶,密閉的車廂內,江凜充耳不聞,與她耳鬢廝磨,親手擦掉她的淚,「紀眠之,可是這麼多年過去了,我是真的很想你。」
不正經版:
吵架過後,江凜馬不停蹄遠走高飛等紀眠之來求和,並且想著他這次得高冷點,不能讓她覺得自己這麼容易就被追回去。
但骨感的現實卻是,零下十幾度的大冷天,江凜酸著鼻子每天蔫頭巴腦的在機場門口掐著日子數指頭等老婆來,一天疑問八十次她怎麼還不來?是不是真的不要我了?這怎麼可以!
結果老婆到的隔天晚上,江凜勁勁的弄來一張小破床要搞分居,美其名曰:防賊
紀眠之:「……」我他媽就不該手賤從超市順那兩盒東西回來。hr
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。