第108頁(第2/2 页)
沒說,你就能等到某個清晨你起床,聽見窗外的汽車鳴笛聲。
武成晚沉默,陳萃掉下一顆眼淚,砸下去,如露水滾落。他道:別抗拒我。你只是生病了,需要人照顧。
--------------------
第 93 章
武成晚想了想,說:不看病的話,我就回去。
陳萃猶豫了,他覷見陳萃的猶豫,二話不說的扭頭,惹得陳萃追他,斬釘截鐵道:不看。
他這才同意回家。
他幾乎沒有這樣使過性子,回去的路上陳萃一直在想,難道以後就這樣了嗎?
冷戰了多久就有多久沒有同床,已經開始供暖了,房間裡熱的蓋不成被子。陳萃一雙眼睛追著他,他壓下來的視線沉沉,感官的丟失讓他整個人看上去比以往更沉默。陳萃被他弄痛了,嘴唇翕張,他打著手語說:哥哥,大聲點,我聽不見。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。