第147頁(第2/2 页)
:「別怕,有我在呢。」
他們並肩走著,遠遠地就看到胡同口翹首以盼的四位老人,等他們離得近了,兩位媽媽衝上來抱著兒子就開始哭,張爸也想抱,轉了兩圈沒找到空隙,最後只能繞回齊爸的輪椅後面幫忙推著掩飾尷尬。
胡同口小賣部的老闆見兩大家子人浩浩湯湯地往裡走,探出頭喊了一聲:「回來啦,你們倆啊,大難不死,必有後福啊。」
齊琿和老闆娘點頭示意,和煦一笑在陽光的折射下,明艷的晃著張涵的眼睛。
進四合院的時候,齊婭挺著個大肚子站在門邊上,看到齊琿就想撲上來揍他。幾步台階被陸湛穩穩地扶著下來,齊琿紅著眼睛走過去從陸湛手中接過齊婭,剛喊了聲「姐」,就聽到齊婭放聲大哭。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。